รากไทย ของ นพชัย แดงดีเลิศ
พี่น้องตระกูลไท
ถิ่นฐานตระกูลไท
มีผู้พูดภาษาตระกูลไทเป็นภาษาแม่ มากกว่า
100 ล้านคน ตั้งถิ่นฐานกระจายเป็นบริเวณกว้าง ตั้งแต่อินเดีย พม่า ไทย ลาว
เวียดนาม และจีน
มีแต่ผู้พูดภาษาไทยในประเทศไทย และผู้พูดภาษาลาวในประเทศลาวเท่านั้น
ที่มีประเทศเป็นของตนเอง นอกนั้น ผู้พูดภาษาตระกูลไทเป็นชนกลุ่มน้อย
ตกค้างอยู่ในประเทศที่พูดภาษาอื่น ภายหลังการแบ่งเขตตามรัฐชาติสมัยใหม่
คนพูดภาษาตระกูลไทเหล่านี้
มีชื่อเรียกเผ่าพันธุ์ตนเองต่างกัน แต่ที่เหมือนกันก็คือ พวกเขาดำเนินชีวิตอยู่บนแผ่นดินตรงนั้น
มาแต่โบราณ ตั้งแต่ยังไม่มีชื่อเรียกประเทศ จนวันหนึ่ง
บ้านเกิดเมืองนอนของเขากลายเป็นประเทศของคนพูดภาษาอื่น
เขากลายเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในบ้านคนอื่น และที่เหมือนกันอีกอย่างหนึ่งก็คือ
ในเวลาอีกไม่นาน ลูกหลานของเขาจะต้องเลิกพูดภาษาตนเอง
แล้วเผ่าพันธุ์ของเขาก็จะสูญสิ้นไป ตลอดกาล
1 - ไทพาเก
ไทพาเก
หลังจากอาณาจักรไทอาหมสูญสิ้น
ในประเทศอินเดียตอนนี้ เหลือคนที่ยังพูดภาษาตระกูลไทอยู่เพียง 4 กลุ่ม คือ ไทคำตี
ไทไอตอน ไทคำยาง และไทพาเก รวมแล้วไม่เกิน 40,000 คน ไทพาเกหรือไตพาเก
เพิ่งอพยพจากพม่าเข้ามาอยู่ในอินเดีย เมื่อราว พ.ศ. 2303 ตั้งบ้านเรือนอยู่แถบแม่น้ำบุรีดิฮิง
ในรัฐอรุณาจัลประเทศ มีประชากรราว 2,000 คน นับถือพุทธศาสนา พูดภาษาเหมือนไทใหญ่
มีตัวหนังสือเหมือนไทใหญ่
2 – ไทใหญ่
ไทใหญ่
คนพม่าเรียกไทใหญ่ว่าชาน
คนจีนเรียกว่าไตสุ
แต่คนไทใหญ่เรียกตัวเองว่าไตโหลง มีประชากรเหลืออยู่ราว 5 ล้านคน ไทใหญ่เคยเป็นอาณาจักร มีกษัตริย์ปกครองยาวนาน
เริ่มด้วยอาณาจักรมาวหลวง ตั้งแต่ พ.ศ. 1848 ถึง พ.ศ. 1961 รวม 113 ปี และอาณาจักรแสนหวีฟ้า ตั้งแต่ พ.ศ. 1919 ถึง
พ.ศ. 2430 รวม 511 ปี แต่ในเวลานี้
แผ่นดินของไทใหญ่มีชื่อว่า รัฐฉาน เป็นรัฐหนึ่งของประเทศพม่า
3 – ไทเขิน
ไทเขิน
ไทเขิน หรือไตขืน มีประชากรราว 138,000 คน
ตั้งหลักแหล่งอยู่ที่เมืองเชียงตุง ห่างจากเชียงราย 168 กิโลเมตร
เป็นส่วนหนึ่งของรัฐฉานประเทศพม่า ติดกับจีน
เชียงตุงเป็นบ้านพี่เมืองน้องกับเชียงใหม่มาแต่โบราณ มีเจ้าฟ้าปกครองเป็นเครือญาติกัน
นับถือศาสนาเดียวกัน มีตัวอักษรฝักขาม และตัวอักษรธรรมใช้เหมือนกัน เชียงตุงเหมือนเชียงใหม่ทุกอย่าง
เพียงแต่ตกอยู่ในเขตประเทศอื่นเท่านั้น
4 – ไทใต้คง
ไทใต้คง
แม่น้ำมาว พม่าเรียกชเวลี จีนเรียกรุยลี
ไหลจากรัฐฉานเข้าไปในจีน สองฝั่งเป็นหลักแหล่งของไทมาว แต่ในเขตจีนเรียกว่าไทเหนือ
หรือไทใต้คง ออกเสียงว่าเต้อคง จีนเรียกเต้อหง เป็นเขตของมณฑลยูนนาน มีประชากรราว 443,000 คน อาศัยอยู่ใน 5 อำเภอ
คือ เมืองขอน เมืองมาว เมืองตี เมืองหล้า และเมืองวัน ไทใต้คงนับถือศาสนาพุทธ มีตัวอักษรสวยงาม
ใช้เขียนภาษาไทเหนือของตัวเอง
5 – ไทหย่า
ไทหย่า
ไทหย่า เรียกตัวเองว่า ไตหย่า
อยู่แถบลุ่มน้ำแดง ในอำเภอหยวนเจียงและอำเภอชินผิง มณฑลยูนนาน ประเทศจีน ประชากรราว 50,000 คน นับถือผีธรรมชาติ บูชาบรรพบุรุษ ตามลัทธิเต๋า คนไทหย่าอยู่ในบ้านดินสองชั้น ไม่มีใต้ถุน
ต่างจากคนไทกลุ่มอื่น
เมื่อก่อนกินข้าวเหนียว เดี๋ยวนี้กินข้าวเจ้าแบบคนจีน
ภาษาไทหย่าเป็นภาษาตระกูลไทสาขาตะวันตกเฉียงใต้ มีแต่ภาษาพูด ไม่มีตัวอักษรใช้
6 – ไทลื้อ
ไทลื้อ
สิบสองปันนา ใต้สุดของมณฑลยูนนานประเทศจีน
เป็นดินแดนที่ยื่นลงมาตรงกลาง ระหว่างประเทศพม่ากับประเทศลาว
เป็นเขตปกครองตนเองของไทลื้อ หรือไตลื้อ มีประชากรราว 556,000 คน นับถือพุทธศาสนา
ใช้อักษรตัวธรรมแบบล้านนา
ไทลื้อเคยมีกษัตริย์ราชวงศ์อาละโวสวนตานปกครอง 41 องค์ ยาวนานถึง 790 ปี
7 – ไทขาว
ไทขาว
ดินแดนสิบสองจุไทตอนบน มีเมืองสำคัญ 4 เมือง
เคยเป็นเขตปกครองของไทขาว ได้แก่เมืองไล เมืองมน เมืองเจียง และเมืองบาง
แต่ปัจจุบันคือเวียดนามเหนือฝั่งตะวันตก ติดกับจีน ไทขาวหรือไทด่อน มีประชากรราว 280,000 คน
นับถือผีธรรมชาติ บูชาบรรพบุรุษ ปลูกข้าว ปลูกบ้านใต้ถุนสูง เหมือนคนไทกลุ่มอื่น
แต่ผู้หญิงไทขาวมีรูปร่างหน้าตาสวยสง่ากว่าคนไทกลุ่มใด
ภาษาไทขาวก็เก่าแก่ที่สุดในกลุ่มภาษาตระกูลไทสาขาตะวันตกเฉียงใต้
8 – ไทดำ
ไทดำ
ดินแดนสิบสองจุไทตอนล่าง
ทางภาคเหนือฝั่งตะวันตกของเวียดนาม ติดประเทศลาว ระหว่างแม่น้ำดำกับแม่น้ำแดง
เป็นถิ่นของไทดำ หรือไตดำ มีประชากรราว 699,000 คน เมื่อก่อนไทดำมีเมืองในปกครอง 8 เมือง คือ
เมืองแถง เมืองควาย เมืองตุง เมืองหม้วย เมืองลา เมืองวาด และเมืองสาง คนไทดำนับถือผีธรรมชาติ บูชาบรรพบุรุษ
มีภาษาเขียนของตัวเอง ใช้ตัวอักษรที่พัฒนาจากอักษรไทน้อยของลาว
9 – ไทนุง
ไทนุง
ไทนุง หรือคนนุง
อยู่ในจังหวัดเกาบังและลังเซิน ภาคเหนือฝั่งตะวันออกของเวียดนาม มีประชากรราว
857,000 คน แต่มีคนนุงอีกจำนวนมาก เรียกว่าผู้นุง อาศัยอยู่ในเขตจีน คนนุงเก่งทุกด้าน เป็นนักปลูกข้าว ปลูกพืชผัก
และเลี้ยงสัตว์ เป็นช่างไม้ ช่างเหล็ก ช่างกระเบื้อง ช่างทอผ้า ปลูกเองกินเอง
ทำเองใช้เอง คนนุงนับถือผีธรรมชาติ
บูชาบรรพบุรุษ
ภาษาไทนุงเป็นภาษาตระกูลไทสาขากลาง
10 – ไทโท้
ไทโท้
ภาคเหนือฝั่งตะวันออกของเวียดนาม
ในจังหวัดเกาบัง ลังเซิน บักทาย ฮาเกียง กวางนิง เอียนมาย เลากาย เตวียนกวาง ไลเจา
และฮาบัก เป็นถิ่นที่อยู่ของไทโท้
หรือคนโท้ มีประชากรราว 1,480,000 คน ถ้าอยู่ในเขตประเทศจีน เรียกว่าผู้โท้ ภาษาคนโท้เป็นภาษาตระกูลไทสาขากลาง คนโท้เก่งเรื่องปลูกข้าว ปลูกฝ้ายและคราม
ผู้หญิงโท้ทอผ้าเก่งมาก
บ้านของคนโท้ตั้งอยู่บนเสาสูง เป็นเสาที่ต้นใหญ่กว่าบ้านคนไทกลุ่มอื่น
11 – ผู้ใหญ่
ผู้ใหญ่
ผู้ใหญ่ หรือปู้ย่าย จีนเรียกปู้อี
อยู่ในเขตปกครองตนเองเฉียนหนาน มณฑลกุ้ยโจว
มีประชากร 2,971,460 คน
พูดภาษาตระกูลไทสาขาเหนือ นับถือผีธรรมชาติ บูชาบรรพบุรุษ ตามลัทธิเต๋า บ้านของชาวปู้ย่ายปลูกอยู่ตามที่ราบลุ่มแม่น้ำ
เป็นเรือนไม้สองชั้น ชั้นบนอยู่อาศัย ชั้นล่างใช้เลี้ยงสัตว์ และเก็บฟืนเก็บฟาง
12 – ผู้จ้วง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น