มหาชาติคำหลวง

กัณฑ์ทศพร

อันว่าพระสรรเพ็ชญ์พุทธอยู่เกล้า  เจ้ากูธเสด็จอาศรัย  แก่พิชัยกบิลพิศดุ์ บุรีรัตนพิศาล  ธเสด็จสิงสำราญสำริทธิ์  ในพิจิตรนิโครธาราม  พระผู้ผจญเบญจกามพิษัย ตั้งหฤทัย เสด็จเฉพาะ  อนุเคราะห์แก่โบษขรพรรษธารา  ยงงพระธรรมเทศนามาธูร คาถา อันบริบูรณ์ประดับนิด้วยคาถา ถึงสหัส อักษรอรรถบเอ ฯ

คือผุสสตีวรวัณณาเภตเปนอาทินี้  พระก็ชี้ชาติแต่หลัง กำบังไปบันทูร  แก่จดูรพิธบรรสัษยทงงผอง อันมารองรับรศธรรมท่านนั้น  ด่งงแท้จริง  ในกาลถึงเมื่อใดนั้นโสด  อันว่าพระสมโพธิพุทธอยู่เกล้า เหง้าพระสุนทรสวรรค์  อันมีพระธรรมจักรอันเลอศ ประเสรอฐเทศนาแลแล้ว  ธก็เสด็จแคล้วคลาไป  ยงงพิชัยราชคฤหนครอันอดิศรเกษมศุข  โดยอนุกรมโสดแล  ธก็เสด็จอยู่ให้สิ้นเดือนหนาวจาวจรด ถดถึงสัมพัษรฉิน ในบุรินทราชคฤหน้นน ฯ  อันว่าพระชิเนนทร์ มีพระกาลุทายีเถรเปนพิถีนายก อีกอริยศราพกญิบหมื่น เนื่องคลื่นเปนบริพาร ท่านแล  ธก็เสด็จยัง กบิลพัศดุบุรีราช อันเปนอาทิดำเนอร ท่านนั้น  ในกาลเมื่อนั้น อันว่าบ้นน พุทธพงษ์ทั้งหลาย ชุกนนหมายในใจ ว่าเราจะไปเห็นพระไตรโลกนารถ อนนเปนพระญาตยุดมแห่งเราทงงผองน้นนแล ฯ